minicik

ruhsuz bir gün bugün
ruhsuz ve bensiz
tekrarları tekrarlamamaya yemin ettim
dün gecede.
kendime açtım kendi sözlerimi
özgürlüğümü ellerime aldım söylenmişlerde
şiirler yanıyor-muş artık düşlerde
külleri uçsuz bir renkte

suyun izi taralı gölgede
ve
şehire sarılı metal kokusu...

sevmediğim seslerin şarkısını dinlerken

pembe ağaçların gölgesinde uyandım

sıkıntılı bir kıvraklık dolandı ayaklarıma

tamamlamadım

çukurcumada sandık içinde naftalinler

yaşlı bir amcanın gülüşü

mor bir ayışığı tasvirinde

usulca sokuldum, renklerimi döküp kalakaldım