bir an

sabaha uyanık kıyılarda,martı kanatları vardı serili gökyüzüne en erken, kelimelerin açtığı uçurumlara atlarken şiir kanatsız bir parçaydı kirpiklerin ardı, bakmaya an bulsa insan konuşmaya kelime olmazdı, adımların sokak başları hep insan dolusu kaldırım köşeleri, saklı uçurumların açıldığı anda atladı iki oyunbaz hece gözlerinde çocuk sevinciyle, bilinmedik odalarda bilinmedik hikayelerde yitikliğin bekçiliğindeyken kalpler bekliyor yüksek sesli...kırgınlıklarını taşımaktan yorulduğunda ağlıyor ya hani gökyüzü yağmur yağmur damla damla,ağlamaktan bu yüzden sende korkma...
bir an'da oluyor herşey ve hiçbirşey...
bir an'da kuruluyor ve o bir anda da yıkılıyor...
anlayamıyorsa/lar anlamadıklarını da hep sen anlayacaksın ya nasılsa,hisset-e-miyorlarsa da hissediyorsun nasılsa...
en kıymetsizleri senin en kıymetlin ya hani ,çoğaltan yada yok eden sadece -an'lar-herşeyin işte nedeni....taşıyarak,biriktirerek,sırtlanarak, hiç yorulmadan an'larla hep yürümeye devam