uzun zaman,

uzun zaman önceydi gece,
ve
aralıktı kirpikleri denizin

uyku değil
gündüzün küskün şavkı
denizin kıyısına vuran kara köpükler,
ve şairlerin hatırlanmayan koyuluğunda
bir kahve telvesi gibi
acı ve koyu söz

ve,
ve birden başladı
soluksuz bir siyah-beyaz/
siyahın içinden çağladı,
tomurcuklanmaya bugüne.
gözyaşlarında derin bir iç çekiş
ve gülümsemenin yetimhanesinde
metafaorlar, meta forlar
nice.

hoşgeldin.