gökyüzü senin toprak senin yıldız,ay buhara karışan nefes senin hava senin buluttaki nem senin attığın adımın gölgesi renk senin yok mu sana ait olmayan yeryüzünde kendine kalan
bu şehir geceleri ayrı bir güzel blog, ayrı bir büyüleyici, sözsüz kalıyor insan her boğazdan geçişinde, söz duruyor. iki yana uzanmış yatıyor kıyılar, örtüsünü örtünmüş karanlık sessiz, gün kapaklanmış ellerine, keşke hiç uyanmasa huysuz kadın , o hıza karışmasa, o aynılıklara, o nasılsalara, o acıtmalara, hep böyle büyüleyici hep böyle muazzam görünse...sihri varsa şu ışıkların , peki büyücüsü kim...kim ola ki!
Yorum Gönder