şiirin önsözü

ansızın çıkar bir şair, ansızın şiirinden :
bir gündüzde unuttuğun kitapların sırtından bakar sana, eline alırsın umarsızca bir anda, bir anda soluklanır kelimeleri dalga dalga, derin bir nefeste canlanır sen, dökülür satırları öğlen vaktinde ardına...sarılırsın, daha çok sarılırsın ve hissedersin her bir satırını her bir harfinde, sevinirsin sadece sevinirsin ve teşekkür edersin minnetle bu şairin ansız varlığına bir dua gibi içten büyük bir samimiyetle, okursun tekrar tekrar ve tekrar,
ve nefes alırsın her bir satırında,



DÜNYAYI TAŞIYOR OMUZLARIN

Bir gün gelir, "Tanrım!" diyemezsin artık.
Toptan bir temizlik zamanıdır.
Artık "Sevgilim!" diyemeyeceğin bir gün.
Çünkü boşunalığı kanıtlanmıştır aşkın.
Ve gözlerden yaş akmaz.
Ve ancak kaba işlere yarar eller.
Ve kuruyup kalır yürek.
Kadınlar boşuna çalarlar kapını, açmazsın.
Tek başınasındır, ışıklar söndürülmüş
ve karanlıkta parlar kocaman gözlerin.
Belli ki acı çekmeyi bilmiyorsundur artık.
Ve hiçbir şey istemiyorsundur dostlarından.
Kimin umurunda yaşlanmak, yaşlılık nedir ki?
dünyayı taşıyor omuzların
ve bir çocuğun elinden daha hafif dünya.
Savaşlar, kıtlıklar evlerde aile kavgaları
hayatın sürüp gittiğini kanıtlıyor
ve kimsenin özgür olamayacağını.
Bu gösteriyi acımasız bulanlar (o yufka
yürekliler)
ölmeyi yeğ tutacaklardır.
Bir gün gelir ölüm de işe yaramaz.
Bir gün gelir bir komut olur yaşamak.
Yalnızca yaşamak, hiç kaçış olmadan.

'carlos drummond de andrade'