/bazen/

bazen kendine ait olmuyor insan
uzak salıncaklarında sallanıyor
tenha kuytuluklar dolaşıyor gölgesinde
pusu kuruyor tepeleri
gün görmemiş kıyıların
kalp atışlarına

bazen kendine dolmuyor insan
akıyor damarlarında nil gezintileri
düşlerinde açan seraplar
biriktiriyor çöl rüzgarlarının
yelkovana dolalı tanelerini

bazen kendinde durmuyor insan
sersemliyor gövdesinin duruşunda
bükülüyorken hayatın bin bir türlü kabaresi
tek bir darbede yere seriyor koca gövdesini
sol yanında açılmış insafsız bir kovuk
o kovuktan dışarı taşan
tek bir damla rengi,
insansa
insanı bu dünyada kahreden
kızıllığın sesi

bazen kendini istese de bulamıyor insan
canlıyım-ölüyüm
canlısın-ölüsün
canlı-ölü
bir tuhaf insan=fiil çekimli