cansever dizgesi

ne doğru ki ne yanlış
ne hayal ne gerçek
soluduğun havanın yakamoz kokusuna bulalı
kızıl ay gölgesi düşlerde,
sandıklarının aksını parçalıyor
elleri bağlı dün’ün yamaçları,
bir karga uçuyor kanatlarında yangınlar
serpiliyor dört yanı mamur tepeler
anlayamadıklarının köprüsü seriliyken yere,
soluyor yapraklar
riya dolu hayatın kefelerinde
kefe kendini kandırıyor hep her nedense,
mısraların efendisi şiir dizini
ne doğru ne gerçek bu yeryüzünde
anlatabilir misin bilinmedik diller ülkesinde
dünya!
hani denizlerin var mavinin tonunda
tepelerin ardı sıra kahverengi yamaçlarında
sarı başaklar gülümser yakın kıyılarda
birde uzakların var insan yükünde
iç acıtan riya rüzgarlarında,
hiç mi sakınmaz insan
kapıldığı fırtınaların, söktüğü köklerin topraklarından
hiç mi korkmaz o toprakların acıyan canından,
köklerin kanayan damarlarından,
sahi!
çekinmez mi buzlu doruklarından,
dalga dalga olmuş kırağı gözyaşlarından,
hiç mi anlamın anlamı yok
nasırlı kalplerin çorak topraklarında
artalan zaman çanlarının
yanlış sesinde duyulan
arsızlık çığlıklarında

hani elleri bağlı gün kıyısında
anlayamadıkların köprüsü seriliyken gökyüzüne
adım atmaya korkmaz dimi artık insan
karanlıklarla dolu bulutların beyazına
beyaz yol gösterir dimi altıok
aydınlığa açılan tünelin ucuna

sahi günah değil mi
dağılan kolyenin uçlarında
serpilmiş incileri usulca saklamamak

sahi
ne düştü ki ne gerçek
ne görünen ki nede görülemeyen
hayat bu ya!
bir cansever dizgesi
'hey gidi duyumuna yandığımın dünyası.......' dizili...