ay gölgesi

kırık kanatlarında gece
ve
diz çökmüş gölgeler :

ay rengi vuruyor
sanrıların geçmiş izlerine,
karanlık aydınlatıyor saçların bir tutam loş halini
upuzun uçurumlar açılıyor iki yakalı
kalabalıklar ve kalabalıklar dizili
iki köprülü eller yamacında,
bir kadın utanır hallerde
bir adam çekingen mevsimlerde,
kıyıya vurmadan çekilen dalganın kokusu
şarabın mavili renginde,

yakın sandığın uzakların aksında
uzak sandığın yakınlığın yakısında
korkmasa gözlerin
geçer bu kırıklık boydan boya
korkmasa ağzının sol köşesi
açacak yakanın sol yankısı
ah birde sözlere karışsa buseler
sürgün verecek bu düşler bulvarı

yürüyorsun mağrur dağların doruklarında
oysa içinde açan kardelenlerin coşkusunda