yaban/cı

bir anda uzaksın herşeye
tanımadık bir yabancı gibi
sancıyorken omzun sol neşter çarpıntısı
geçti işte bugünde dün gibi

uzaklaşıyor yakınlığın arası
kendine yabancı an'larda
bakıyorsun durgun bitevi
yamaçların sarkıtlarından
devleşen en yukarılara

koşsan biçare akşamların
sorgusuz sorgulamalarından
bit çift bakış var mı
sıcak ve samimi yamaçlarda

gittiğin yere götürdüğün senle
tanışmaktan sıkılmadın mı her nedense
her el sıkışmanla kendinle
karşılıyorsun aynı gün doğumlarını
aynı renginde,

devrik bakışları taşımaktan yorulmuşken
anlamsızlığın kol gezdiği meydanlarda başı boşken
karşılıyorsun ya hep iyimserliği
ne desen boş
ne anlatsan daha boş

yaban kelimelerin, bir çift yabancı el sesi
uzaklaşıyor yakınlığın tanıdık sıcaklığından