bir dosttan sabahta geldi

Uzakça bir ormanda, son derece güzel dans eden ve bununla ün yapmış bir kırkayak yaşarmış. Çekirge çok kıskanırmış onu. Bir kenardan seyredermiş. Bir gün çekirge, oturup bir mektup yazmış kırkayağa: “Sayın Kırkayak Hanım, danslarınıza şöyle hayranım, böyle meftunum. Yalnız size bir sorum olacak, çok merak ediyorum, acaba dans etmeye başlarken evvela hangi ayağınızı atıyorsunuz?”

kırkayak mektubu okumuş, düşünmüş, “Sahi evvela hangi ayağımı atıyorum acaba?” Nereden bilsin, hep yüreğiyle dans etmiş o güne kadar, düşünüp planlamadan. Şimdi hangi ayağını, hangi ayaktan önce attığına kafa yordukça, karışmış her şey. Ve bir daha hiç dans edememiş. Aklın sınırları var. Yüreğin yok.