yanılsama ve yanılgı

yanılsama ve yanılgı aralığında
koptu düş süzülüşleri
nazik adımların avlusuna açılıyor hayat
sıcak süzülüyor duvarlarından
kanatların şavkını tırmanıyorken gündüz
öykünüyor kendi duruşuna resim bütünüyle

kendine bakmaların kirpiklerinde
mola veriyor izlerin
taş plakların tozlu raflarında
ellerinin sokaklarını dolaştırırken
sırtını dönüyor gündüz
kendine ve bana

ikimizden ayrı dolaşan bir biz
ondan ayrı bir siz
akordu bozuk piyano metninde
tuşlara doladı ressam fırçasını
zeid’ın cehenneme övgüsünde